Petog maja 1821. godine umro je Napoleon Bonaparte, jedan od najvećih osvajača u svjetskoj historiji. Smrt ga je zadesila u zarobljeništvu, na britanskom otoku Sveta Helena, usred Atlantskog okeana. Kad je umro, Napoleonu je bila samo 51 godina, pa postoje sumnje da je otrovan.
Napoleon je na Svetoj Heleni proveo zadnjih šest godina života. Britanci su mu dali slabo održavanu kuću, u gotovo ruševnom stanju. Napoleon je živio u užasnim uslovima, u vlažnoj kući, a ostrvski guverner mu je nametao stalna ograničenja. Čak su se i neki britanski parlamentarni zastupnici pobunili i zastupali mišljenje da prema Napoleonu treba postupati bez suvišne grubosti.
Napoleonov ljekar konstatovao je da se Napoleon razbolio upravo zbog loših uslova zarobljeništva. Prilikom autopsije kao uzrok smrti naveden je rak želudca.
Napoleon Bonaparta je rođen 15. augusta 1869. godine u Ajačiu na Korzici koja je tada pripadala Republici Đenova. Visoko vojno obrazovanje stekao je u vojnoj školi u Parizu. U velikoj buržoaskoj revoluciji učestvovao na strani jakobinaca i Robespjera. Drugi poručnik francuske vojske postao je 1785. godine, kada je krenuo u vojne pohode. Osam godina kasnije bio je general – u svojoj 24. godini života.
Napoleon je 27. marta 1796. preuzeo komandu nad francuskom vojskom u Italiji. U bici kod Lodija dobio je nadimak „mali kaplar“, što je odražavalo njegovo prijateljstvo sa vojskom, od kojih je mnoge znao po imenu. Istjerao je Austrijance iz Lombardije i pobjedio je vojsku Papske države. Početkom 1797. predvodio je svoju vojsku na Austriju. Kampoformijskim mirom iz 1797. Francuska je dobila kontrolu nad sjevernom Italijom, Belgijom, Holandijom i Porajnjem. Tajnom odredbom mirovnog sporazuma Mletačka republika je obećana Austriji. Napoleon je nakon toga krenuo na Veneciju i prisilio je na predaju. Nakon hiljadugodišnje nezavisnosti, Venecija je 1797. godine prestala da postoji kao država.
Dvije godine kasnije, u pokušaju da prekine britanske trgovačke pohode ka Indiji, osvojio je Egipat koji je tada bio pod vlašću Osmanskog carstva. Vraća se u Pariz, gdje koristi slab položaj francuske vlade i u novembru 1799. godine izvodi državni udar i postaje prvi konzul, čovjek na čelu francuske vlade koji ima gotovo neograničenu moć. Za doživotnog konzula sa pravom da imenuje svog nasljednika izabran je 1802. godine. Njegovoj neograničenoj vlasti nedostajala je još samo titula.
Napoleon se krunisao za cara 2. decembra 1804. u Crkvi Notr Dam u Parizu. Kada je papa krenuo da mu stavi krunu na glavu, Napoleon mu je uzeo krunu iz ruku i stavio je sam sebi na glavu. U Milanskoj katedrali Napoleon je 26. maja 1805. krunisan krunom Lombardije kao kralj Italije.
Pod njegovom upravom život u Francuskoj je znatno poboljšan. Centralizovao je vladu, stvorio Francusku banku, ponovo proglasio rimski katolicizam državnom religijom, sproveo pravne reforme uvodeći Napoleonov zakonik i preuredio program obrazovanja u državi.
Napoleonova vojska je 1800. godine porazila Austrijance u bitki kod Marenga. Tri godine kasnije Britanija je nastavila rat s Francuskom, a ratu su se pridružile Austrija i Rusija.
Britanija je nanijela poraz francuskoj floti u Trafalgarskoj bitki (1805), nakon čega Napoleon odustaje od svojih planova da napadne Englesku, a umjesto toga se okreće austrijsko-ruskim snagama, savladavši ih u bitki kod Austerlica kasnije iste godine. Time je osvojio nove teritorije, pripojivši Francuskoj i teritoriju Kraljevine Pruske koja mu je omogućila kontrolu nad cijelom Evropom. Sveto Rimsko carstvo je bilo uništeno, stvorene su Holandija i Vestfalija, a tokom narednih pet godina Napoleon je na čelo osvojenih oblasti (Holandija, Vestfalija, Italija, Španija i Švedska) postavljao svoje rođake i ljude koji su mu bili odani.
Godine 1812. na čelu velike armije (500.000 vojnika), kreće na Rusiju. Uspio je da zauzme i zapali Moskvu, ali je usljed velike zime prinuđen na povlačenje.
Ohrabrene ovim Napoleonovim porazom, evropske zemlje stvaraju novu koaliciju, i u bici kod Lajpciga 1813. nanose težak poraz francuskim trupama. Dana 31. marta 1814. god. savezničke snage ulaze u Pariz i prisiljavaju Napoleona na abdikaciju. Po Sporazumu iz Fontenbloa, pobjednici su ga prognali na ostrvo Elbu, koje se nalazilo 20 km od italijanske obale. U Francuskoj su rojalisti preuzeli vlast i vratili na prijesto kralja Luja XVIII. Napoleon 26. februara 1815. pobjegao sa Elbe i vratio se u Pariz ponovo uspostavljajući svoju vlast. Međutim, na vlasti je ostao svega 100 dana. Napoleon je bio konačno poražen od strane vojvode od Velingtona i Gebharda fon Blihera u bici kod Vaterloa 18. juna 1815. godine. Predao se na moru 15. jula 1815. blizu luke Rošefor, kada je brodom Belerofon pokušao da pobjegne za SAD.
Napoleon je zatvoren i prognan na britansko ostrvo Svetu Helenu (2.800 kilometara od Gvinejskog zaliva u južnom Atlantiku) od 15. oktobra 1815. pa do smrti 5. aprila 1821. godine. Sahranjen je na Svetoj Heleni. Godine 1840. njegovi su ostaci preneseni u Pariz na zahtjev kralja Luja-Filipa i položeni su u Domu Invalida, gdje se i danas nalaze.
Napoleonov grob do danas je posjetilo preko sto miliona ljudi.
Zanimljivosti
– Veliki kompozitor Ludvig van Betoven bio je oduševljen Napoleonom i njegovim uspjesima u Francuskoj revoluciji, tako da je jednu od svojih simfonija nazvao Bonaparte. Nakon što se Napoleon proglasio carem, razočaran je pocijepao napisanu posvetu i simfoniju nazvao Eroica.
– Bio je nemiran, nesiguran i nikad zadovoljan. Imao je strah od mačaka, i puno energije. Bilo mu je dovoljno desetak minuta spavanja da sakupi snagu.
– Mišljenje je da je Napoleon bio niskog rasta, pa je čak i jedan austrijski psiholog po njemu nazvao Napoleonov kompleks, kompleks manje vrijednosti od kojeg pate niski ljudi. No visina od 168 cm bila je malo viša od prosječne visine jednog Francuza u 19. vijeku. Ipak pošto je stalno imao ličnu pratnju vojnika koji su bili visoki 180 cm svima se činilo da je on veoma nizak.
– Bio je radoholičar i spavao je samo 4 ili 5 sati dnevno.
– Često je oblačio odjeću seljaka, šetao ulicama Pariza i tako prerušen ispitivao ljude o samom sebi, na taj način prateći svoju popularnost u narodu.
– Piramidama je bio toliko oduševljen da je pred bitku sa mamelucima koja se vodila u njihovom podnožju, izgovorio čuvene riječi: „Vojnici”, rekao je pokazujući na piramide, „zapamtite da vas sa vrhova ovih piramida posmatra 40 vijekova historije”.
Komentariši